Gòji màstu Michilìcchju ghéd’ànna chéasa di dònna Culirìnda pi ccùsi li vistìti di la famìglia. Ghéra da mò c’aspittàva sta fatìga! ... Quìsti sù gghjùorni chi si màngiadi bbùonu!
         Attàccad’a fatighéa’ da la matìna ... . Cu dd’ùocchi pi quìru chi pò, cu li rìcchji, ma cchjù cu lu nòasu ghéd’attìendu ànni priparatìvi jìnda la cucìna.
         La patròna pi mmenzujùornu mìtti la pignéata cu li fasùli. Prìma di jìessi dìcid’a màstu Michilìcchju:
- Quànnu si ricògli fìglia mìja dicìri ca ghédda mìtti lu sòali jìnda li fasùli! -
- Sìji ssirivùta, signùra mìja! – Rispònni. - ... mm!... Quìsta mi vò ttrattéa’ a fasùli gòji! ... – Pénza.
Màstu Michilìcchju ànni fasùli nun ci allùsc’ca ttàndu! ...
Tràsi la prìma fìglia ...
- La signùra ghè lasséatu dìttu di mìtti lu sòali jìnda li fasùli – r’arricòrda e quìra jétta na na bbélla pizzichéata di séali jìnda la pignéata.
Tràsi la sicùnna fìglia ...
- La signùra m’è dìttu di v’arricurdòa’ di mìtti lu sòali jìnda li fasùli – pùru ghìdda pìglia n’àta bbélla pizzichéata di séali e ra jétta jìnda la pignéata.
E daccussì cu la térza e cu la quàrta ... .
A mmenzujùornu la signùra minésta li fasùli jìnda li piàtti e ri pròva ... rrésta a bbùcc’apérta pi la tròppa salimùrra.
- Màstu Michilì ... sti fasùli nun si pòni mangiéa’! ... – si scùsa dispiaciùta, – cùmi putìemu fòa’? ... ra mangérasi na zupirséata? ... 
- Beh ... si pròpiju nun g’è gàtu ... m’arràngiu! – rispònni ... e sùtta sùtta si dicrìja.