Vuléra ghéssi na pùoddula pi ghéssi sùpa lu stàndu di la pòrta quànnu la lìngua tuva prunùnzia lu nòmi mìja. Chissà quàndi mi ni dìcisi pinzénnu ànni ricchìzzi mija.  Anni ricchìzzi chi m'éggiu sudòati, tand’ànni ch’éggiu stòatu ann’América sénza mugljéri e sénza li fìgli mìja. Ghéggiu suffértu cùmi nu còani quànnu pinzàva ca li fìgli mìja crìscini e ghìju nù ri vidìja. M'éggiu pérsu li muméndi cchjù bbélli di la vìta mìja jìnda na térra chi nunn èra la térra natìja mìja. A' mugliérma r'éggiu vulùtu tàndu bbéni, e mo' chi nun c’è cchjù mi chjàngi lu còri. Pènzu a quànnu mi scrivìjidi dicénnumi: - ”marìtu mìja quànnu ti ricòglisi ànna chéasa, ghém'accìdi la gaddìna cchjùu gròssa, e r'éma  féa chjìna cu lu pòani, patéani e dd’ùva pàssa, cùmi piàcid'a ttì” -. Ju sùngu turnòatu da la lundòana Mérica, ghéggiu truvòati li fìgli mìja grànni chi qquéasi nù mi canuscìeni, r'éggiu purtòata però la ricchìzza di tùtti li sacrifìci mìja e mo' mi ra gòdu cu llòru. Pi qquìru chi mi résta da cambéa' ru vògliu fòa' tranguillaméndi, vògliu tàndu ripusòa' sta méndi ca nòtti e gghjùornu e rimiréatu pi tiréa' nnàndi  la vìta, mo' mi vògliu gòdi sti fìgli e li nipòti e vògliu ringrazziéa' a Ddìju pi tùttu quìru chi m'é déatu!.

                                                                                                            (dalla raccolta di Teresa Aurelio)