Turturìsi


Sfogo di autocommiserazione e di orgoglio

Turturisi

Ni dìcini ca sùmu fìgli furtunòati,

c’avìemu lu sòli pi pèani

e lu mòari pi ni dissitéa’.

Ni dìcini ca lu prifùmu d’ aràngiu e di gilsumìnu

sù stòati imbastéati cu ttùtti li nùosti sindimìendi.

Ni dìcini pirfìnu ca l’àrabu e lu nurmànnu,

lu grècu e lu bizandìnu facìjini la rràzza pùra.

Li pinzìeri nùosti tènini lu putèri di rasc’chéa’ la luna.

Ma nissciùnu sàpi ca ddùnn’ a nnùji

pàssani li cùdi di zifùni

chi ni càcciani da li chéasi nòsti.

Accussì sùmu jùti jìnda li tèrri lundòani chjìni di ràbbia e di sdìgnu

purtènnu lu rgògliu nùostu di vacabùnni mmùti, 

circhènnu na ricchìzzi méaji truvòata.

La ricchìzzi vèra ghè la nòsta tèrra mbastéata di sudùri e di suffirènzi.

Avìemu lu sòli, la lùna e l’ària pùra…………

 

(dalla raccolta di Maria Teresa Aurelio)

 

 

Go to top