Na vòta ni lavàvamu jinda la bagnaròla

cu lu sapòni fàttu cu la putàssa,

e d'acqua ra carrijàvamu da la fundòana.

Li rròbbi ri lavàvamu cu la cìnnira

e r’asciuttàvamu sùpa na cànna.

Mò nissciùnu si làva jinda la bagnaròla

picchì tinìemu  la chéasa cu nu bbèllu bàgnu,

cu d’acqua càvuda e sapòni prufumòati

e li rròbbi ri lavéamu cu la lavatrìci.

Facièvamu lu  pòani jinta lu fùornu a lìnna, 

e ni ci mangiàvamu la zaféarana piséata cu li frìttuli.

La ggènti caminàvadi a ppèdi

cu nu vètti sùpa la spàdda

addù ci appinnièni nu stiavùccu

cu  pòani e cipùdda.

Pi la via di la marìna
s’ ascrundàvani e parlàvani:

“cùmpa Frangì r’èji chiandéata la mulingéana?”

“no” rispònni Giuvànni,
“angòra ghèggia lavuròa’ la terra,

e me na purtòa’ lu crùopu da la mundàgna.”

Mò tùtti tènini li màchini

e accussì nun si pàrla cchiù

quànnu t' asgrùndasi, si sùlu cùrri.

Chi bbèlli tìembi però.

La matìna quànnu mi gazàva

sindìja lu furgiòaru chi bbattiè lu fìerru

e ghjttàvani lu bànnu c’ ànnu pòndi

ghèrad’ arrivéatu lu pìsci e la nudìlla

pischéata jinda lu mòari nùostu.

Chi bbèlli tìembi ghèrani quìri!

                     Nun si pòni scurdòa’ cchiù. 

Pàssani prìestu però cùmi dd’ànni nùosti.

(di Maria Teresa Aurelio)